Sıcak yaz gecelerinde asosyal tipte insanlar için internette geçen vaktin değerini az çok bilirsiniz dostlarım.Kahve sigara bilgisayar kutsal üçlemesiyle geçen o sağlık âbidesi gecelerden bahsediyorum.
Yine böyle geçirdiğim bir gece sonrasında uyandığımda annem evde yoktu ve modem çalışmıyordu.Sıcaktan kavrulan evde gözüm bir dolaba baktı bir sokak kapısına. Kahvaltı hazırlayacak halim yoktu ya da genel olarak ben tembel bir insandım.Televizyonu açtım magazin programlarından ve kışın pek rağbet görmemiş dizilerin tekrarlarından başka bir şey yoktu.Modemi alıp tamire götürmeye karar verdim , haftalardır dışarıyı görmemiş bünyem için belki temiz hava iyi gelebilirdi.
Modem için poşet ararken farkettim ki bir evde poşet bulmak , evde maden bulmaktan daha zormuş.Nafile bu çabayı boşverip modemi elimde taşımanın güzel bir karar olduğunu düşünerek evden çıktım ve her şey o an başladı.
Durağa gittiğimde tepemdeki güneş yetmezmiş gibi asfalttan suratıma çarpan sıcaklıkla beynim kıvamını yitirirken imdadıma minibüs yetişti.Minibüse bindiğimde vereceğim 1 liranın cehennem azabına dönüşeceğine bilmezdim.Tamam sakar bir insan olabilirim ama o madeni bebeğin minibüsteki paspasın yuvarlak yapısının içine tam oturacağı aklıma bile gelmezdi.Zar zor paspastan çıkarttığım 1 lirayı şöfore uzatırken arkada oturan güzel kızı kesme hayallerimin onun alaycı bakışlarıyla sonlanması ve içimden öznesi bol küfürler etmemde cabası.
Sanırım beynimin cıvıması durmamış olacak ki inerken şoföre "hayırlı işler abi" dediğimde çıkan ses doğum yapmak üzere olan bir tavuktan bile çıkmazdı herhalde.İşte o an kaçmak için ana yol üzerinde yoğun kalabalığın arasına karıştım.Çeşit çeşit insan , çeşit çeşit egzoz sıcaklığı yanından geçtiğim dönercilerden suratıma üfüren alev derken ter içinde bilgisayarcıya girmiştim.
Sanırım derdimi çok uzun cümlelerle anlatmış olacağım ki cümlemin başındaki ses tonumla biterken ki ses tonum arasında desibel desibel fark vardı. Görevli bayan beni anlamamış olacak ki beyefendi siz verin arkadaşlar arkada baksınlar dedi. İşte bu anlarda başlayan nerede bekleyeceğim gerginliği canımdan can almaya başlamıştı bile. Allah'tan ara mahalle bilgisayarcısına girmiştim. Görevli bayana "ablacım bende girsem arka tarafa hem bir kaç faydalı bişey öğrenirim kih kih kih" diyebildim. Bayan benimle uğraşmamak için "iyi geç madem" dedi göz teması kurmayarak.
Görevli abi yüz liralık ziynetimi deniyordu içeriye girdiğimde. "Abicim sorun büyük mü?" diye sordum. Burnundan soluyarak bakıyoruz işte dediği anda istemsizce ağzımdan "piki" gibi bir şey çıktı.Aradan 5-10 dakika geçtiğinde evde sittin sene çalışmayacak olan modem çalışmaya başladı."Arkadaşım bunun bir sorunu yok bir daha böyle yaparsa 10 dakika dinlendir" dediği zaman kendimi gerizekalı gibi hissettim.Adi herif ne vardı sanki herkesin başına gelebilir diye acımı paylaşsa neden eziyorsun ki beni !
Borcum ne kadar bile diyemeden kendimi dükkandan attım.Saate baktım üçü gösteriyordu ve rezil olma kontenjanımı doldurmuştum. Eve kendimi zar zor atmış tam kendimi yatağa atmaya hazırlanırken annemin oğlum gelirken ekmek almayı unutmuşum hadi al da gel annecim sözüyle dünyam bir kere daha başıma yıkıldı.
O gece yatarken "Allah'ım bir daha böyle rezil bir gün yaşayacaksam yaşamayayım" diye sitem ederek uyudum ve uyanmadım hep uyudum....
